Scones in Polperro

Ik wilde eens proberen een straatje te maken......

Dat had ik nog nooit gedaan, perspectief tekenen, lichtval, dingen wit laten, uitsparen, werken met maskeervloeistof, spetteren, overschilderen, spetteren en weer over.

Het was een superleuke studie.

Maar ook eentje waar ik wanhopig van werd.

Gelukkig was het 300 grams papier dus kon het wel een paar keertjes over en er af.

Al werkend kwam ik erachter dat je wel een voorbeeld kunt hebben maar toch je eigen gevoel moet volgen (ja altijd dus ook hier!). Anders maak je de meester na en dan kun je er net zo goed een foto van maken (of het kopen als je zo fortuinlijk bent).

Dit is de meester;

wat zou die man tegen dat vrouwkie zeggen ?

en toen kwam de leerling met een opzet

uit de foto's die volgen kun je zien dat ik aardig wat afgetobd heb......

mmmmmmmmm ik heb  nog nooit zo lang over een schilderij gedaan

muren werden blauw en ook weer grijs

er kwam zo'n lantaarn

en de lantaarn werd natuurlijk toch een

hanging basket.....

er kwamen geen mensen in de straat , maar een mini terrasje

en toen vond ik dat het klaar was.

Het is een heel raar italiaans straatje geworden waar je engelse scones kunt kopen en kunt gaan zitten op een stoffig gammel groen stoeltje en achter de klapdeurtjes hangen vast een paar oude onderbroeken te drogen.

Maar het was een superleuke studie !

Lieve groet, Ellen