Tijdens ons gestruin in het moois raakten wij in een serieus gesprek.
Dit keer met zo'n blauwogige boer, met dito gekleurde overal.
Bedenk bij het ketelpak een paar klompen en een riek waar hij op leunde, want zo stond hij een beetje te kijken naar de kiezels van zijn erf.
Bedenk bij het ketelpak een paar klompen en een riek waar hij op leunde, want zo stond hij een beetje te kijken naar de kiezels van zijn erf.
En bedenk er dan ook maar een prachtige boerderij achteraan, strak in de groene verf, gordijntjes wit en gesteven op de plooi, weerkaatsend in de blinkende ramen met daarvoor de eerste violen op rijtjes gerangschikt in de vette klei.
Zo dus.
In een verweerd gezicht een paar heldere, intelligente ogen, die Thea duiden naar een schuur; "ik heb lammetjes, wil je ze zien, misschien leuk voor een foto".
En Thea gaat en ik ga ook en zijn jonge herdershond, die de boel bewaakt, ook.
Met zijn vieren naar het schuurtje.
En ja daar staat een trots moederschaap met 3 kinderen heel blij naar ons te kijken.
En ja daar staat een trots moederschaap met 3 kinderen heel blij naar ons te kijken.
Een van haar kinderen ligt heel stil in het stro.
Thea vraagt voorzichtig of het wel goed gaat met dat lammetje.
"Nee, zegt de boer, die is dood, dat zag ik meteen na de geboorte al, die was niet goed, te zwak."
"Voer je die dan niet bij ", is Thea's vraag.
Waarop de boer vriendelijk vertelt dat de moeder er al niet naar keek toen het ter wereld kwam en dat dat dan zo goed is.
Hij laat het wel nog even liggen tot moeder er niet meer aan snuffelt, dan haalt hij het weg ; "met een uurtje of zo".
Het lammetje ligt heel stil en sereen in het stro.
Het lijkt ons ook wel goed zo.
Dan mogen we nog even naar een stal waar een paar koeien met kalfjes staan.
Het zijn een paar prachtige grote beesten. Ze staan met een soort ijzeren riemen vast voor de winter.
Over een paar weken mogen ze los in wei.
"Dan zie je ze naar buiten huppelen", zo verteld de boer ons.
Het zijn een paar prachtige grote beesten. Ze staan met een soort ijzeren riemen vast voor de winter.
Over een paar weken mogen ze los in wei.
"Dan zie je ze naar buiten huppelen", zo verteld de boer ons.
Als ik rond kijk zie ik iets heel merkwaardigs.
Een van de dikke dames heeft een staart die recht omhoog staat.
Als ik beter kijk zie ik dat haar staart met een stukje touw en daar weer aan vast een stukje waslijn aan het plafond hangt.
"Dat komt omdat zij altijd heel slordig met haar staart in de poep gaat liggen, dan mept ze het overal heen, dus die heb ik omhoog gehangen", zo wordt mij uitgelegd.
Als ik beter kijk zie ik dat haar staart met een stukje touw en daar weer aan vast een stukje waslijn aan het plafond hangt.
"Dat komt omdat zij altijd heel slordig met haar staart in de poep gaat liggen, dan mept ze het overal heen, dus die heb ik omhoog gehangen", zo wordt mij uitgelegd.
Het is een vak apart dat boeren.
Als we weggaan vraagt Thea nog of ze ook op zijn land mag fotograferen als hij er eens niet mocht zijn en dat mag.
Of zijn vrouw dat dan ook goed vindt vraagt ze.
De blauwe ogen glinsteren als het antwoord komt;
"ik heb geen vrouw, wel een vriendin, maar die is er alleen in het weekend ".
"ik heb geen vrouw, wel een vriendin, maar die is er alleen in het weekend ".
De boer is 69 jaar geleden geboren op deze boerderij en hij woont er nu in 2012 nog steeds.
Een boer met een dood lammetje, een koe met haar staart aan een touwtje en een weekend vriendin.
Dat leek ons ook wel goed zo.
LIEFS THEA EN ELLEN
.jpg)
FOTO THEA BEZEMER VERDOORN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten