 |
| foto Thea Bezemer-Verdoorn
Als je eens naar de restaurantjes en barretjes van Maspalomas wilt gaan kun je een prachtig wandelpad aflopen.
Dit provisorisch boulevardje ligt midden in een beschermd natuurgebied met duinen, palmbomen en allerlei kleurige bloemen. Halverwege dat pad kom je dan zeker een Groninger van een jaar of 60 tegen. Hij heeft een oude rafelige afgeknipte spijkerbroek aan en ook zo geknipte grijze krullen die een verweerd gezicht omlijsten. Verder heeft hij helder blauwe ogen en een oprechte glimlach om zijn mond. Hij was eens een druk bezet zakenman. Hij had een villa in het noorden van ons land en flink wat auto's met bijpassende maatpakken; kortom het ging hem goed. Hij ging altijd graag op vakantie naar dit gedeelte van het Canarische eiland. Meestal ging hij voor een week of 4. Het zat er al heel lang aan te komen zo had hij nu achteraf bedacht. Het was hem al heel lang veel te druk. Op zijn laatste vakantie en op zijn laatste vakantiedag is hij zo met zijn koffers de duinen in gelopen. Nu zit hij daar op een rieten matje en verkoopt stenen dolfijntjes, kettinkjes en andere toeristenpruts. Hij dacht dat na 8 jaar zijn roerend goed in Nederland nu wel was verdwenen. Hij vertelde ons lachend zijn verhaal. Boven zijn hoofd vlogen de papegaaien en halsband parkieten. Voor ons op dat rieten matje stond een zeer gelukkig mens. Ellen |
