En toen gingen we eens een ander stukkie lopen.
Dwars door de Bommelerwaard, langs het rivierenland van Waal en Maas en
van Waardenburg naar Neerijnen, over de Waaldijk.
De appelbomen waren gehuld in een roze waas en de witte schermbloemen sprongen overal tussen uit.
We kwamen een man tegen bij kasteel Waardenburg, met witte zilveren krullen, slingerend om zijn hoofd terwijl hij heel serieus speurde naar paddenstoelen tussen al het groen.
Hij kon ze niet vinden, maar; "de zwaluwen waren wel precies op tijd dit jaar" en dat vonden wij ook wel fijn om te weten.
foto: Thea
En dan gaat het verder over een brede laan van eiken, beuken en iepen naar het kasteel Neerijnen.
Ingeklemd tussen weilanden, boomgaarden, uiterwaarden en oud rivierengebied wat vanaf de steentijd regelmatig bewoond is geweest.
En daar ontmoetten wij Jozef.
(foto's Jody Brouwer)
Jozef is 21 jaar geleden in het fietsenhok van de gemeente Neerijnen gaan wonen.
God riep hem en hij gaf daar gehoor aan, hij verliet huis en haard, gaf alle zekerheden op en leefde van "Gods voorzienigheid".
Later is Jozef, op uitnodiging, in een achtertuin gaan wonen.
Hij bouwde daar een kleine kapel, van twee bij anderhalve meter. Hij slaapt en woont daar zonder alles waar wij niet buiten kunnen zoals T.V.,gas, licht, telefoon of een slot op de deur.
Hij leeft van wat mensen hem brengen.
Jozef bidt en schrijft daar en is er heel gelukkig.
Jozef bidt en schrijft daar en is er heel gelukkig.
Jozef gaf ons een les mee voor die dag;
"er is geen crisis".
"De crisis zit in ons hoofd, is een illusie,
is niet werkelijk.
Wat werkelijk is, is God, en die is liefde en dat is mooi".
"er is geen crisis".
"De crisis zit in ons hoofd, is een illusie,
is niet werkelijk.
Wat werkelijk is, is God, en die is liefde en dat is mooi".
Wij waren er stil van, achter ons kopje koffie op een terras in Zaltbommel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten