Per toeval wandelde ik deze tuin binnen.
Het ging meteen kriebelen.
Omdat ik de mensen kende was het makkelijker om te vragen of ik er mocht tekenen en het mocht!
Een super schattig plaatje vond ik het.
Maar de wetten van het perpectief dachten er anders over.
Met lineaal en potlood tekenen, gummen, tekenen, gummen en weer tekenen.
Het scheve parasolletje maakte het helemaal af.
Nu mag ik hem gaan invullen met kleur.
Ik verheug me er op!
Liefs Ellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten