KIPPIES MET ENKEL KOPPIES

Elke week lopen wij ons vaste loopje.
 

Eigenlijk was het eerst Thea's stukkie,maar nu wordt het wekelijks bekeken op Allemoois. 

Het is een mooi eindje, dat loopie.
 

Hoewel de gemeente er alles aan doet om, in het kader van "opgeruimd" alles ineens recht en keurig afgekaderd te krijgen, zien wij gelukkig nogal flink wat vervallen tuinschuurtjes, een hoop oude stenen zonder duidelijk doel, een koeienstal met ja echt 4 echte koeien, stukjes land met een paar verbruinde spruiten inclusief verroestte kruiwagens en met heel,heel soms, een oud, vrolijk zwaaiend boertje erbij.
 

Zo'n mooi stukkie is ideaal als wij even in de stand-by modus gaan. 

De stand-by modus, of wel de sluimerstand gaat in om 8.35 uur op een willekeurige schooldag.
 

 Kindjes binnen bij de juf,
wij buiten bij het moois.
 

Nou is Thea ietsie langer dan mijn 1.65 en ik poot dus aardig door, maar moe wordt ik niet want er vallen regelmatig kijk stops.
 Zo wordt er b.v. gestopt voor een hele rare rups, een reiger en ook wel eens voor een roofvogel.
 

 Lach stops hebben we ook.
Nee we kunnen echt niet vertellen waarom er dan gelachen wordt, (want het gaat natuurlijk nergens over) maar die stop wordt dan wel even

hoogst noodzakelijk omdat bepaalde onderdelen van het lichaam de lachbui niet meer aankunnen.
 

Meestal kunnen we in dit moois ongestoord ons gang gaan met stops en al.

Maar de laatste tijd hebben we een bescheiden publiekje wat reikhalzend naar onze komst uitkijkt.

Midden op een gerooid aardappelveldje, in een grijzig rommelig hokje  staan ze zich achter het gaas te verdringen.

Parmantig loerend, als echte dames, maar ja, wel gewend aan stille blauwogige boeren op de fiets !

Niet aan dit zootje ongeregeld in de sluimerstand.

6 Wittekippenkoppies, turend boven een plankje uit en keurig op een rij;

kijk,kijk, daar komen ze weer,

moeders in de modus
komen ze ons voeren ?

nee ze lopen lachend voorbij...